Z dniem 1 stycznia 2019 r., w sposób istotny zmieniły się przepisy dotyczące tzw. ogólnej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Po pierwsze, może być ona stosowana wobec szerszego kręgu podmiotów poprzez objęcie nią płatników i zniesienie limitu korzyści podatkowej uzyskanej w wyniku używania schematów optymalizujących (dotychczas 100 tys. zł). Druga kluczowa zmiana to nowa definicja unikania opodatkowania. Mianem tym będą określane czynności, których głównym lub jednym z głównych celów dokonania będzie osiągnięcie korzyści podatkowej sprzecznej  z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej albo jej przepisem, a sposób działania charakteryzuje się sztucznością. Obecnie działanie optymalizacyjne musiało przede wszystkim służyć uzyskaniu korzyści podatkowej, która jest sprzeczna zarówno z przedmiotem, jak i celem przepisu ustawy podatkowej (łącznie).

Nowe brzmienie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania znajdzie zastosowanie do korzyści podatkowych uzyskanych po 1 stycznia 2019 r., a w zakresie podatków rozliczanych okresowo – uzyskanych w okresach rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.