Jedną z przesłanek warunkujących możliwość wznowienia postępowania karnego zakończonego prawomocnym orzeczeniem jest okoliczność, że po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody wskazujące na to, że skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze.
Na kanwie wniosku obrońcy opartego o wskazaną przesłankę, z uszczegółowieniem, że nowymi dowodami miały być odnalezione przez skazanego nagrania rozmów, co do których miał on być przekonany, że uległy zniszczeniu, podczas gdy zostały jedynie zagubione, Sąd Najwyższy wydał postanowienie z dnia 27 czerwca 2017 r. (V KO 12/17).
Wniosek o wznowienie postępowania karnego został oddalony, albowiem wyjaśniono, że w obowiązującym stanie prawnym wykorzystanie w inicjowanym procesie ujawnionych, nowych dowodów dopiero na etapie złożenia rzeczonego wniosku, wymaga wykazania, że dla skazanego materiał ten jest tzw. „nowością”.
Rozumieć należy przez to takie dowody, których powołanie do czasu uprawomocnienia się orzeczenia, nie było możliwe. Co istotne, ciężar wykazania takiej okoliczności spoczywa na wnioskodawcy, zaś rygorem nie sprostania takiemu obowiązkowi, jest oddalenie wniosku.
W rzeczonej sprawie Sąd Najwyższy uznał, że dla przypisania nagraniom cechy „nowości” nie wystarcza gołosłowne stwierdzenie, (…) że przed wystąpieniem o wznowienie „skazany pozostawał w przekonaniu, iż nagrania uległy zniszczeniu”, a w grudniu „odkrył”, że się jednak zachowały”. Wobec nieudowodnienia tego aspektu wniosek o wznowienie postępowania karnego został oddalony.