Zgodnie z przepisem art. 235 § 2 KC przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym. W konsekwencji, ilekroć dochodzi do wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego (najczęściej na skutek upływu terminu, na jaki zawarto umowę o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste) – dochodzi również do wygaśnięcia prawa własności nieruchomości budynkowej posadowionej na użytkowanym wieczyście gruncie. W judykaturze zarysowała się jednak istotna rozbieżność poglądów co do losów prawa własności nieruchomości lokalowej. W tym to bowiem przypadku, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dn. 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1892) to udział w nieruchomości wspólnej (tu: gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste) pozostaje prawem związanym z własnością lokalu (podrzędnym wobec niego) i trwa tak długo, jak długo trwa odrębna własność lokalu.
Jak to zostało wspomniane, dotychczasowe orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego nie dostarczało jednoznacznych odpowiedzi na pytanie, czy upływ terminu, na jaki zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego, powoduje wygaśnięcie odrębnej własności lokalu. W tej mierze odnotowano zarówno odpowiedzi pozytywne (wyrok Sądu Najwyższego z dn. 3 września 2009 r., I CSK 6/09, wyroki Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dn. 15 marca 2013 r., VI ACa 1159/12 oraz z dn. 28 sierpnia 2015 r., I ACa 2029/14), jak i negatywne (post. Sądu Najwyższego z dn. 30 października 2008 r., IV CSK 234/08).
Komentowane tu zagadnienie stało się zupełnie niedawno przedmiotem rozstrzygnięcia Uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dn. 25 sierpnia 2017 r. (III CZP 11/17), zgodnie z którą upływ terminu, na który zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego gruntu, nie powoduje wygaśnięcia prawa odrębnej własności lokalu znajdującego się w budynku położonym na tym gruncie. Sąd Najwyższy przychylił się w tym zakresie do argumentacji Rzecznika Praw Obywatelskich oraz Prokuratora Prokuratury Krajowej, choć jednocześnie nie skorzystał z możliwości, o której mowa w art. 61 § 6 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 499 ze zm.) i nie nadał uchwale mocy zasady prawnej. Jakkolwiek nie opublikowano jeszcze uzasadnienia uchwały, to jednak już teraz ocenia się ją pozytywnie z punktu widzenia konstytucyjnie gwarantowanej ochrony prawa własności (tu: nieruchomości lokalowej).