Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego z tytułu rękojmi, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną, w szczególności jest uszkodzona lub w stanie niezupełnym. Sprzedawca odpowiada za wady fizyczne, które istniały w chwili wydania rzeczy kupującemu lub wynikły z przyczyny, która w chwili wydania tkwiła w rzeczy sprzedanej. Jest on natomiast zwolniony, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy.
W przypadku wystąpienia wady fizycznej rzeczy, kupującemu przysługują, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym, uprawnienia do żądania wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady, ewentualnie złożenia oświadczenia o obniżeniu ceny albo odstąpienia od umowy.
Odpowiedzialność z tytułu rękojmi obejmuje zarówno rzeczy nowe, jak i używane.
W konsekwencji przy formułowaniu umowy sprzedaży warto położyć nacisk nie tylko na elementy istotne dla oznaczenia rzeczy sprzedawanej oraz ceny, ale również na uregulowania odnoszące się do praw i obowiązków stron na wypadek wystąpienia wady rzeczy. W myśl bowiem przepisów kodeksu cywilnego strony mogą w umowie odpowiedzialność z tytułu rękojmi przy sprzedaży rzeczy rozszerzyć, ograniczyć lub nawet wyłączyć.
Konieczne jest zatem precyzyjne wymienienie znanym stronom wad rzeczy oraz określenie za jakie wady sprzedawca nie odpowiada. Zaznaczyć jednak w tym miejscu należy, że wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest bezskuteczne, jeżeli sprzedawca podstępnie zataił wadę przed kupującym.
Ponadto modyfikowanie albo wyłączenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi doznaje ograniczeń w transakcjach, w których kupującym jest konsument tj. osoba, dokonująca zakupu w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Wówczas umowa sprzedaży rzeczy ruchomych używanych może jedynie skrócić okres odpowiedzialności sprzedawcy, który nie może wynosić mniej niż jeden rok od dnia wydania rzeczy kupującemu.